*** زندگی اقوام سکایی

جملگی این دودمان های نجیب و شریف، دلاور و هنگامه جوی، دارای آیین برادران خود، یعنی قوم دوایی، کاسپی بودند که همانا آیین میترایی بود. اینان (سکاییان) توانستند از برای گله داری و شکار افکنی، مرغزاران را در اختیار داشته باشند. بر اصل تربیت و تعلیم آیین مقدس خویش، هرگز از برای دست اندازی به اموال و سرزمین های مردم، دست به خشونت و خونریزی که از شوم ترین شیوه های اهریمنی بود، نمی آلودند. لیکن بر اثر کنجکاوی، از برای سیر و سیاحت و شیوه ییلاق و قشلاق یا سفرهای کاروانی تابستانه و زمستانه، به کشف سرزمین های دیگر، کاروان ها به اطراف عالم گسیل می داشتند.

منبع : مهر و آتش

انتشارات سوره مهر چاپ سال 81

تألیف : مهرداد اوستا

به کوشش : بهروز ایمانی

تایپ : سایه