درباره
وضعیت من در یاهـو
sayeh rahgozar
این وبلاگ حاوی نوشتارهای پراکنده است. در مورد مسائلی که برای من جالب هستند و دوست دارم دیگران هم ازش استفاده کنند
لینک‌های روزانه
پیوندها
لیست یادداشت‌ها
غزلک، شکستن ات کار کیه؟
به عزا نشستن ات کار کیه؟
عسلک، نبینم افتادن تو
بگو پرپر شدن ات، کار کیه؟
- نگو دیو قصه تو فنجون فالت افتاد
آسمون لهجه فیروزه رو یاد تو نداد
غزلک گریه نکن،
گریه به چشمات نمی آد!
سنگ فیروزه ی این رنگی به قاب کمی شکست؟
زورق رهایی تو چه جوری به گل نشست؟
ای نگین از همه ستاره ها، ستاره تر
راست بگو سنگ سقوط و کی به پرواز تو بست؟
- نگو دیو قصه تو فنجون فالت افتاد
آسمون لهجه فیروزه رو یاد تو نداد
غزلک گریه نکن،
گریه به چشمات نمی آد!
غزلک، قشون قشون ستاره دنباله ی تو
همه شون عاشق بدبخت هزار ساله ی تو
پس کدوم گردنه بندی حرمت راه و شکست
که نمی رسه کسی به داد شب ناله تو
گلکم، بهار بی تو، مرگ پاییزی مونه
تن تنهایی مو، گل زخم های تو می پوشونه
کاری از دست غزل برنمی آد، ‘‘آینه دار‘‘
- که حضورت غزل هامو، خط به خط می سوزونه!
شبدر پرپرِ از اقاقیا سر، غزلک!
از غزل گریه، به بغض من خودی تر، غزلک!
دلکم، حریق ابریشم این رفاقت و
زیر بارون غزل نداره باور، غزلک!
جشن گل سوزان نذار عادت بشه، عادت بشه
ریشه ی بیشه، به دست تیشه بی حرمت بشه
وقتی هم صدایی، این جا یعنی ‘‘برپایی ی دار‘‘
پس بذار، تنهایی ما، بین ما قسمت بشه!
ناخوشم، ناخوش ناخوش، بی خود اما خود تو!
داره من کم می شه از من، می رسه تا خود تو!
کی برای شونه هات غزل می بافه جای شال
جز من من، کیه نزدیک مث تن با خودتو!
غزلک شکستن ات کار من و ما که نبود
بغض تو گریه تو کار غزل ها که نبود
غزلک هرچی که هس، بدجوری خوبی واسه من
هرچی بود شعرای من، محض تماشا که نبود!
اگه تن پس می زنیم، حرمت عشق و نشکنیم
اگه چاوش نشدیم، به شب شبیخون نزنیم
اگه من جفت تو نیس، ترانه اندازه تست
تو شبای ‘‘بی کسی‘‘ ما همه دنبال ‘‘منیم‘‘!
غزلک یار اگه آوار تو شد گریه نکن!
اگه برحق شدن ات دار تو شد گریه نکن
اگه هر پنجره دیوار تو شد گریه نکن
یا پرستار اگه بیمار تو شد گریه نکن
غزلک، هرجا برم ترانه یعنی اسم تو!
خط هر منظره از جنس خطوط جسم تو
ته هرکوچه ی بن بست غزل، خونه ی تو
همه کس به اسم تو، قصه ما طلسم تو!
به یاد شهیار قنبری
روزهایی که عاشقانه می سرود
به عزا نشستن ات کار کیه؟
عسلک، نبینم افتادن تو
بگو پرپر شدن ات، کار کیه؟
- نگو دیو قصه تو فنجون فالت افتاد
آسمون لهجه فیروزه رو یاد تو نداد
غزلک گریه نکن،
گریه به چشمات نمی آد!
سنگ فیروزه ی این رنگی به قاب کمی شکست؟
زورق رهایی تو چه جوری به گل نشست؟
ای نگین از همه ستاره ها، ستاره تر
راست بگو سنگ سقوط و کی به پرواز تو بست؟
- نگو دیو قصه تو فنجون فالت افتاد
آسمون لهجه فیروزه رو یاد تو نداد
غزلک گریه نکن،
گریه به چشمات نمی آد!
غزلک، قشون قشون ستاره دنباله ی تو
همه شون عاشق بدبخت هزار ساله ی تو
پس کدوم گردنه بندی حرمت راه و شکست
که نمی رسه کسی به داد شب ناله تو
گلکم، بهار بی تو، مرگ پاییزی مونه
تن تنهایی مو، گل زخم های تو می پوشونه
کاری از دست غزل برنمی آد، ‘‘آینه دار‘‘
- که حضورت غزل هامو، خط به خط می سوزونه!
شبدر پرپرِ از اقاقیا سر، غزلک!
از غزل گریه، به بغض من خودی تر، غزلک!
دلکم، حریق ابریشم این رفاقت و
زیر بارون غزل نداره باور، غزلک!
جشن گل سوزان نذار عادت بشه، عادت بشه
ریشه ی بیشه، به دست تیشه بی حرمت بشه
وقتی هم صدایی، این جا یعنی ‘‘برپایی ی دار‘‘
پس بذار، تنهایی ما، بین ما قسمت بشه!
ناخوشم، ناخوش ناخوش، بی خود اما خود تو!
داره من کم می شه از من، می رسه تا خود تو!
کی برای شونه هات غزل می بافه جای شال
جز من من، کیه نزدیک مث تن با خودتو!
غزلک شکستن ات کار من و ما که نبود
بغض تو گریه تو کار غزل ها که نبود
غزلک هرچی که هس، بدجوری خوبی واسه من
هرچی بود شعرای من، محض تماشا که نبود!
اگه تن پس می زنیم، حرمت عشق و نشکنیم
اگه چاوش نشدیم، به شب شبیخون نزنیم
اگه من جفت تو نیس، ترانه اندازه تست
تو شبای ‘‘بی کسی‘‘ ما همه دنبال ‘‘منیم‘‘!
غزلک یار اگه آوار تو شد گریه نکن!
اگه برحق شدن ات دار تو شد گریه نکن
اگه هر پنجره دیوار تو شد گریه نکن
یا پرستار اگه بیمار تو شد گریه نکن
غزلک، هرجا برم ترانه یعنی اسم تو!
خط هر منظره از جنس خطوط جسم تو
ته هرکوچه ی بن بست غزل، خونه ی تو
همه کس به اسم تو، قصه ما طلسم تو!
به یاد شهیار قنبری
روزهایی که عاشقانه می سرود
کلمات کلیدی: