*** سرانجام جنگ سورنا و کراسوس

کراسوس، خود و سرداران زیر فرمانش، اسیر گشتند. سورنا، سورنای دلیر که از خاندانی شریف و آزاده و نجیب بود، طبق شیوه آزادگی، بر آن شد که سردار رمی را ببخشد، لیکن هنگامی که به سراپرده پرتجمل وی که نموداری از عشرتخانه امپراتوری بود، درآمد، غرقه در حیرت شد. به جز رقاصان، خنیاگران و رامشگران و بساط میخوارگی، به ناگاه چشمش به کتابی افتاد که بر بالای بستر سردار رومی، کراسوس بود، پنداشت کتابی است حکمت آموز و سراسر تعالیم عالیه، لیکن کتاب، هجونامه ای بود مسطور از زشت ترین و مبتذل ترین قصه ها و نفرت انگیزترین کلمات با عنوان ((ساتری کن)). سورنای جوان که از خردسالی و نوجوانی تا جوانی، با اندیشه های متعالی و تربیتی، براساس شرف و مردی پرورش یافته بود، با خشم در سیمای کراسوس نگریست و از سر تحقیر و هیچ انگاری گفت : آیا یک سردار، سزاوار است که در هنگامه زرم، ذهن خود را با چنین سخنانی که بسی شرم آور است، بینبارد؟ آیا شایسته است که سرنوشت مردانی که با سرافرازی جان می باختند، دستخوش اراده ای این چنین علیل گردد؟ نه هرگز، و راستی این تویی که این مردان برومند را، آماج ناوک مرگ ساخته ای. آری تو شایستگی زنده ماندن را نداری، چون تو کسی مرده بهتر. به فرمان سورنا، کراسوس کشته شد، لیکن سرداران و سربازان، بخشوده آمدند. این پیروزی بزرگی بود، پاسخ شکستی که سپاهیان خشایار شاه از یونان پذیرفتند و تلافی شکستی که اسکندر به سپاهیان داریوش سوم داده بود. پس از آن، بارها رومیان به ایران حمله ور شدند، ولی شکسته، باز پس نشستند.

با نبردهای چابکسواران پارتی که به صورت امواج، گروه گروه از هر سو می تاختند و از دور و نزدیک، ناوک اندازی می کردند، افسانه شکست ناپذیری لژیون های رومی که در حصار رویین سپرهای بلند و خود و خفتان و زانوبند، از پای تاسر در آهن و پولاد محصور بودند، از میان رخت بربست. اصطلاح جنگ های ((پارتیزانی)) در لاتین، یکی از مؤثرترین شیوه نبردهاست و بعدها بعد از پارتیان، به وسیله ((هون ها)) (1) در حمله به امپراتوری روم، به سرکردگی آتیلا، درست پس از دو قرن، و قرن ها پس از آن، شیوه جنگ تاتار و مغول گشت و تا هم امروز از مؤثرترین نوع نبرد در مقابله با سپاهیان منظم است.

1- Huns

منبع : مهر و آتش

انتشارات سوره مهر چاپ سال 81

تألیف : مهرداد اوستا

به کوشش : بهروز ایمانی

تایپ : سایه